Karides Yetiştiriciliği

Karides Yetiştiriciliği 

Yetiştiricilikte temel amaç en kısa surede en yüksek kazancı sağlayacak urun elde etmektir bunun için ele alınan tur 1: ucuz bir bakım ve beslemeyle hızlı büyümeli 2: hastalıklara dayanıklı olmalı 3: beslenmesinde kullanılan yemler her zaman buluna bilir olmalı 4: geniş bir biyolojik ve çevre toleransı olmalı Yetiştiriciliği düşünülen turun bölgede avcılığının yapıla bilir olması o bölgede doğal üreme ortamının mevcut olması çiftleşme ve spermotofor taşıyan dişilerin yıl boyunca ya da yılın yılın belli mevsimlerinde temin edile bilir olması gerekir. En uzun planktonik larval donem sayısına sahip olan krusteseler sırasıyla.

Penaeid karidesleri, tatlı su karidesi(11-12 larval dönem)ve dikenli ıstakozlardır(6-11larva dönemi).en az sayıda planktonik larva dönemine sahip olanlar ise kıskaçlı ıstakoz (3-4),yengeçler(4-8) carıdea karidesleri(6-9). Kıskaçlı ıstakozlar gibi bazı krustaselar, kanibaliz özelliklerinden dolayı özellikle post larva ve juvenil dönemlerde küçük kompartımanlarda bireysel olarak yetiştirilmeleri gerekir Yenile bilir et miktarı birleşir toplam ağırlığına oranı penaeid karidesinde %57-68, M.rosenbergii’de %35-40, kerevitlerde%10-40arasındadır Cherax quadricarinatus(Avustralya kereviti)’nin M.rosenbergii ye göre avantaj ve dezavantajları Avantajları: 1 anaçtan bağımsız larva dönemi yoktur 2 deniz suyuna ihtiyaç göstermezler 3 kalabalık stoklamaya daha toleranslıdır Dezavantajları: 1 yumurta verimliliği daha düşüktür 2 veba hastalığına potansiyel olarak hassastır

 KARİDES BİYOLOJİSİ

Yetişkin kurusteselerde vücut baş ve göğüs kısımlarını birleşiminden oluşan sefelotoraks ve abdomen olan iki temel kısımdan oluşur sefelotoraks 5 baş ve 8gogus segmentinden oluşur üsten karapaks denilen bir kabuk ile örtülüdür 
Penaeid karideslerinde ilk 3 bacak kıskaçlıdır bunlar beslenmede kullanılır arkada kalan 2 bacak yürüme bacaklarıdır
Önemli türleri: Penaeus semisulcatus, P. japonıcus, P.kerathurus, Metapenaeus monoceros’dur.
Penaeus japonıcus(Japon karidesi)
Doğal yaşam alanları doğu ve Pasifik ülkeleri, Hint okyanusuna kıyısı olan tüm ülkeler ve kızıl denizdir.
Penaeus kerathurus(Akdeniz karidesi)
Tüm Akdeniz ülkelerinde ve atlas okyanusunun doğu kıyılarında bulunur.
Max 22,5cm boya ulaşır
Derin olmayan dip yapısı kumlu ve çamurlu olan deniz ve acı sularda yaşarlar
Penaeid karideslerinin yaşam döngüsü
10-14 saat içinde yumurtadan çıkan yavrular plankton olarak nauplius, protozoea, miysis dönemlerini geçerek bentik PL doneme 2-2,5 hafta içinde ulaşırlar
PL ,jüvenil ve yetişkin karidesler türlere göre:acı suyu,kıyı suları ve acık denizi tercih ederler buna göre 4 farklı yaşam döngüsü gösteririler
1: acı su yaşam döngüsü: metapenaeus cinsine ait karideslerde görülür. 
2: açık deniz kıyı suları acı su yaşam döngüsü: penaeus türleri ve bazı metapenaeus türlerinde görülür.
3: acık deniz kıyı suları yaşam döngüsü: 
4: acık deniz yaşam döngüsü:
KARİDESLERDE ÜREME
Karideslerde üreme sadece türe yaşa ve cinsiyete bağlı olmayıp yetişme sıcaklığına ve beslenme yede bağlıdır.
Çınsı olgunluk ve çiftleşme 8-10aylık ken gerçekleşmeye başlar.
Anaç olarak kulan ılıcak P.monodon erkeklerının60gr dişilerin ise 90gr olması önerilir
Genıtal açıklık dişlerde 3.çift erkeklerde ise 5.çift pereodopotların arasında yer alır
Açık telıkumlu karides türlerinde (P.vannemei,P.setiferus) çiftleşme diş ve erkekler kabuk değiştirmeden gerçekleşir .halbuki kapalı telıkumlu karides türlerinde (P.monodon, P.japonıcus,P.kerathurus) çiftleşme dişiler kabuk değiştirdikten sonra olur

KARİDES YETİŞTİRİCİLİĞİ. 
Dünyada 1995 yılında yetiştirilen türler arasında P.monodon %57 ile ilk sırayı alır bu tür:en hızlı gelişen,ve en iri boya ve ağırlığa ulaşan turdur
Genel olarak karides yetişriliçiliği eksantif, yarı-entansif, entansif veya süper entansif olarak ifade edilen sistemler şeklinde kategorize edilir
Karides çiftlikleri 2 veya 3 aşamalı üretim yaparlar. Ürün pazar boyunu getirebilmek için bir işletmede; haçeri tankları, ön-semirtme(nursey)havuzları ve semirtme havuzlarının olması gerekir.
HAÇERİ(KULUÇKAHANE)
Haçerıde iki tıp ürün satılır biri nauplı(yumurtadan yeni çıkan larva)ve PL 
Anaçlardan yumurta elde etmek için 3 farklı yöntem kullanılır.
1:olgun gonatlara sahip dişilerin doğadan yakalanarak işletmede yumurtlatılması
2:gonat gelişimi ve yumurtlamanın işletmede gerçekleştirilmesi
3: havuzlarda gonat gelişimi sağlanan anaçların tanklarda yumurtlatılması
1. yöntemin dezavantajları: 1:sadece bölgedeki türlerle çalışma imkanı sağlar 2:sezonal ve günlük dişi teminindeki belirsizlik 3:yakamla ve transfer masraflarını yüksek olması 4:genetik seleksiyona izin vermez 5: doğal stokları azaltma riski vardır
2. yöntemin dezavantajları 1:dişiler her yumurtlamada daha az yumurta verir 2:ovaryum rengi normal oluşmaya bilir 3:yumurta açılma oranı genellikle düşüktür 4: larval deformasyon görülür 5:larval donemler uzar 6:larval hassasiyette artış olur 7:semirtmede yüksek mortalite oluşur
GÖZ SAPININ KESILMESİ
Dünyanın her yerinde yaygın olarak kullanılan bu yöntem ,dişi karideslerinin ovaryumlarını kısa surede olgunlaştırma ve topluca yumurtlamalarını sağlamak için yapılır böylece: Çiftlik koşullarında stres altında bulunan ve yumurtlamayan dişiler yumurtlamaya zorlanır 
Toplam yumurta üretimini arttırarak anaçların büyük bir kısmının aynı anda yumurtlatılarak haçerinin olanaklarını daha etkin kulanılabılır ve haçeri faliyetlerı ile ilgili planlama daha kolay yapıla bilir
Göz sapı kesme işlemi göz sapında buluna ve gonat gelişimini engelleyen bir hormonu salgılayan X-organ ve bu hormonu depolayan sinüs bezinin elimine edilmesi esasına dayanır
Göz sapını kesme ve damızlıkların kontrollü koşullarda çiftliklerde olgunlaştırmanın faydaları ve zararları şöyle özetlene bilir
1: göz sapı kesme yumurtlama sıklığını ve üretim miktarını artırırı
2: göz sapı kesilmiş dişilerde kabuk değiştirme döngüsü kısalır
3: göz sapı kesme anaç dişilerde mortalıteye sebep olur
4: göz sapı kesme larvalarda fiziksel anormalliklere neden olur
5: göz sapı kesme yumurta acımla oranın düşürür
Farklı göz sapı kesme yöntemleri vardır
1:göz sapı kopartama ve kesme
2:jilet ile gözün kesilmesi ve göz sapı ile göz içeriğinin sıkılarak dışarıya çıkartılması
3: göz sapının elektrikli bir alet ile veya ateş üstünde ısıtılan pens ,makas veya keskin bir jilet ile dağlanması
4:göz sapının bir iplik ile sıkıca bağlanması

ANAC OLGUNLAŞTIRMA TANKLARI

Salinitenin normal deniz tuzluluğu olan %028-36 sıcaklığın 27-29 0C pH ının 8-8,2 çözünmüş O2 seviyesinin 5 ppm ve üstü ,nitrojen miktarınında normal deniz suyundaki gibi olması gerekir. Resirkülasyon yapılan tanklarda tank suyunun günde % 300-500 ünün değiştirilmesi gereklidir. 
Genel olarak taze yemlerle beslenen anaçlar yapay yemlerle beslenenlere göre daha iyi sonuçlar verir. En yaygın olarak kullanılan taze veya donmuş yemler denizel organizmalardır. Bunlar: kalamar ,midye, olgun artemia , kum midyesi ve poliket kurtlarıdır.
Ayrıca ek olarak ta balık ,köpek balığı eti , mürekkep balığı ,mysid karidesi ,krill, taraklı midye ve yengeçlerde kullanılabilir.bu yemler ,0,5-1cm arasında parçalar halinde kesilir, yıkanır ve tanklara günde 2-5 kez olmak üzere verilir.
Anaçlara canlı ağırlığının % 10 veya günlük yiyebildikleri kadar yem verilmesi gerekir.
DOĞADAN ANAÇ TEMİNİ
40 lt su taşıyabilen strafor kutular içinde 1 kg anaç 4 saat boyunca taşınabilir. 
Haçeriye ulaştırılan anaçlar genel olarak ; 
25-75 ppm formalin ile 4-8 saat siliatlar için , 5 ppm malahit yeşili ile 2 dakika (bakteri alg için), bakır sülfat solüsyonu 0,2-0,5 ppm ile 4-6 saat (bakteri alg için)ile dezenfekte edilebilirler.
Anaçlar taşıma ve yumurtlama tank suyu arasındaki sıcaklık ve tuzluluk farkı 2 0C ve %0 5 olana kadar alıştırma edilirler.
GONAD GELİŞİMİ
Yumurta boyları gonat büyüklüğü ve rengine bağlı olarak , genelde dört dönemde sınıflandırılır. Buna göre ; 
Birinci dönem (olgun olmayan ) : gonatlar çok ince skeletonun dorsalinden zor görülür.
İkinci dönem (gelişme dönemi) : gonatlar eksoskeletondan ince linear bir bant şeklinde görülür. 
Üçüncü dönem(olgunluğa yakın): özellikle birinci abdominal segmentte genişleyen ve kalınlaşan gonadlar skeletonun dorsalinden kolayca görülür.
Dördüncü dönem(olgun): olgun gonadlar birinci ve ikinci abdominal segmentelerde iyice kalınlaşmıştır ve ovaryum üçgen seklindedir.
Karides yumurtaları küçük ve yuvarlak olup 0,25-0,27 mm çapındadır. yumurtalar 28 C su sıcaklığında 12-17 saat içinde açılarak içlerinde serbest olarak yüzen nauplius larvaları çıkar.

KARİDESTE LARVA YETİŞTİRİCİLİĞİ
Karides türüne göre değişmekle birlikte nauplius dönemindeki larvalar yaklaşık 2 gün içinde 5-6 kez kabuk değiştirerek parotozoea dönemine geçerler.
Larvalar 3-5 gün içerisinde 3 mysis dönemini tamamlar ve metamorfoz geçirerek PL dönemine ulaşırlar. Plantonik bir yaşama sahip olan naiplius , protozoea ve mysis dönemlerinden sonra post larval döneme giren karidesler artık bentik bir yaşam şekline adapte olurlar.,
Larval karides yetiştiriciliği aynı tank ve ayrı tank olmak üzere 2 yöntemle yapılır.
AYNI TANK YÖNTEMİ
Pek çok karides anacının 100 ton ve daha büyük tanklarda birlikte yumurtlatıldığı lavtaların aynı tankta açtırıldığı ve yetiştirilebildiği türler için uygun bir yöntemdir.
Larva stoklama yoğunluğu 40–60 larva /L havuzların her 60–70 cm² lik zemininede bir hava taşı yerleştirilir
En yaygın kullanılan gübreler 200 tonluk bir havuz için günlük olarak 200 gr potasyum nitrat 20 gr dibasic potasyum fosfat ve bazende az miktarda demir kalorürdür.
AYRI TANK YÖNTEMİ
Bu yöntemde 100-200 L’lik yumurtlama tanklarına 1-2 anaç stoklanabilir.
Larvalar ile larvaların beslenmesinde kullanılan organizmalar(algler ve zooplankton) ayrı tanklarda yetiştirilirler. 
POST LARVALARIN HASATI VE TAŞIMA YÖNTEMİ
PL 5-8 günlük iken ön semirtme veya semirtme tanklarına transfer için hasat edilirler. 
Haçeride Kullanılan Dezenfektanlar
Formalin 50ppm ,klor 100ppm, potasyum permanganat 10ppm.
Karideslerde Ön Semirtme ve Semirtme 
Karides yetiştiriciliği ekstansif, yarı entansif, entansif ve süper entansif olarak 4 çeşittir. Ekstansif yetiştiricilikte üretim genellikle 500 kg/ha dan azdır. Süper entansif yetiştiricilikte ise üretim 30000kg/ha a çıkar.
Ön semirtme aşamasında küçük toprak havuzlar, beton veya fiberglass tanklar entansif olarak yetiştirilir. 
Yarı Entansif Sistemlerde Ön Semirtme: Havuzlar 0,1-0,5 ha arasında değişir. Genellikle toplam semirtme havuzlarının %10 luk kısmını oluşturur. 
Stoklama yoğunluğu m² ye 150-200 PL arasında değişir.PL lar protein içeriği % 30-45 olan granül yapay yemlerle beslenirler. Ön semirtme tankları özellikle ülkemiz gibi yarı tropik ülkelerde hava sıcaklığı 20C nin üstüne çıkana kadar PL lar seralar içinde büyütülmesi amacıyla kullanılır. 
Entansif Ön Semirtme Sistemleri
Bu sistemler özellikle yarı tropikal bölgelerde seralar içinde üretim yapmak amacıyla kullanılır. Havuzlar dikdörtgen veya yuvarlak beton tanklar olabilir.
Stoklama oranı üretim sistemlerine bağlı olarak değişir ve 1200PL/m² ,1200-1500PL/m² yada 2000-2300PL/m² olabilir. Entansif sistemde su değişimi genel olarak %0-100 arasında değişir. 
Yüksek kalitede bir yem %45-50 protein %8 yağ %3 den az selüloz ile karbonhidrat, vitamin ve mineral içerir.
Ön semirtmede 3 yem partikülü sınıfı büyüklüğü kullanılır: 1. haftada 0,6-1,0 mm 2.-3.haftada 1-1,4mm geri kalan haftalarda 1,4-1,7 mm dir.
KARİDESTE SEMİRTME
Ekstansıf , yarı entansıf,entansıf,süper entansıf olmak üzere 4 şekilde yapılan karides yetıştırıçiliği sistemleri arasında belirgin farklar olmamakla birlikte farklılıkların en önemlileri arasında karides stoklama yoğunluğu ,birim alanda elde edilen urun miktarı yemlemenıni su degışımının ve havalandırmanın yapılıp yapılmıyor olması
Semirtme işlemi PL larvaların ve juvenıllerın pazar boyuna kadar yetiştirilmesi semirtme işlemidir
Dünyada karides semirtme ışkemi0,5-10ha havuzlarda gerçekleşir. Küçük boy havuzlar entansıf büyük boy havuzlar ise Ekstansıf sistemlere daha uyugundur.
Toprak havuzlarda ideal derınlık1,2-1,5m arasında değişir
Semirtmede amaç mümkün olduğu kadar kısa surede havuzlarda stoklanan 0,5-1,
5gr agırlıgındakı juvenıllerın pazarlama ağırlığı olan 20gr üzerine çıkartılmalarıdır
Havuz toprağının pH sı 7 nın altında ise toprağın kıreclenmesı gerekir.kireç olarak CaCO3 tarımsal kireç ve CaMg(CO3)2 
TATLI SU KARİDESİ BİYOLOJİSİ VE YETİŞTİRİÇİLİĞİ
Yetiştiriciliği Tayland ta 1995 yıllarında doğadan yakalanan juvenıllerın havuzlarda stoklanmasıyla başlamıştır. Modern yetiştiricilik ise tatlı su kardeslerının larvalarının acı sularda yetiştirilmesi gerektiginın öğrenilmesiyle başlamıştır
Macrobranchium yetiştiriciliğinin penaeaid karideslerinde oldugu kadar yaygın olmamasının sepebi larval yetişriçilik suresının uzun olması,semırtmede gorulen terrıorıal davranış(bolge sahıplenme) ve en onemlısı pazarlamadakı sıkıntılar.
BİYOLOJİSİ
Tatlı su karidesleri; Caridae bolumu palawmonidae famılyası ve macrobrachıum cınsıne aıt karıdeslerdır
Penaeid karideslerin den farklı olarak 2.peredopotları cokdaha ırı ve uzundur.
Tropık ve yarı-tropık ulkelerdekı tatlı su ve acı sularda yaşarlar.
Tatlı su karideslerınden Macrobrachıum rosenbergii yetiştiriciliği en yaygın olan turdur
Yetişkın M.rosenbergii denızkıyılarındakı nehırlerve denızle ırtıbatı olan tatlı su gollerınde,bataklıklardave kanallarda yaşarlar.
%0 5-20 tuzlulugu olan deltalarda yumurtalar acılırlar.larvaların normal gelsım gostermelrın ıcın acı sularda bulunması gerekır.
Acılan yumurtalar 11 planktonık larval donem gecırırlerve donemı 20-50gun arasında tamamlayarak PL donemıne ulaşır ve bentıge ınerler.
ÜREME
M.rosenbergii ayrı eşeylıdır dişi ve erkeklerı ayırt etmek kolaydır. Erkeklerın sefalotoraksı dişiler gore daha ırı ,ıkıncı peredıpotları cok daha uzun,sertve koyu mavı olan kıskaçlar halını almıştır
Tatlı su karideslerınde yumurta verımlılıgı yaklaşık 80000-100000 arasındadır . ancak 1 yaşinda bır dişi karides cogunlukla 0,6-0,7mm capında 5000-20000 arsında yumurta verımlılıgıne sahıptır.
KABUK DEGIŞTIRME ,BUYUME VE DAVRANIŞLAR
Kabuk değiştirme sıcaklık,karides boyuna yem kalite ve miktarına ,suyun kıymasal özelliklerine, cinsiyet,karidesın fızyolojık kosullarına ve dıger bagzı faktorlerce etkılemektedır.
Tatlı su karidesleri;28C su sıcaklıkgında 2-10g ıken 9-13,5gunde11-25 g ıken 17-20 gundeve 21-60g ıken 22-42 gunde bırkez kabuk degıştırır.
Çevresel Koşullar
M.rosenbergii yetiştırıcılıgınde 26-31C arasında olması gerekır.13C altında ve38C nın ustunde oldurucudur.
Larval yetıştırıcılıkte salınıte %08-17 arasında olmalıdır ancak%0 12-16 arasında tuzluluk tercıh edılır.
Suda cozunmuş oksıjen mıktarı su sıcaklıgına baglı olmakla bırlıkte 28C de2,9ppm ın ustunde olmalıdır.
Yem ve Yemleme
M rosenbergii dogal ortamda bocek larvası ,bocek ,kucuk molluska ve kurustaseler,balık etı bıtlı tohumları meyveler alg ve su bıtlılerıyle beslenen omnıvor bır beslenme alışkanlıgına sahıp karideslerdir
Semırtmede kulanılan pelet yemlerın protein ıcerıklerı % 20-35 arsındadır.
YETİŞTİRİÇİLİĞİ
Genel olarak ekstansıf,entansıf,ve yarı entansıf olarak yapılır.
3 temel aşamadan oluşur haçerı on semırtme ve semırtme.
HAÇERİ
Bu aşama anaçlardan yavru temını ve bu yavruların PL aşamasına kadar yetiştiriçiliği kapsdayan donemdır.
Bır haçerının kurulması ıcın en uygun yer denıze yakın olan fakat ozellıkle tatlı su kaynagı zengın olan yerlerdır.
Temızlemen denız suyu larval tanklara verılmaden once ,larval tanklarda daha yuksekte bulunan buyuk bır tankta tatlı su ıle karıştırılır ve sıcaklık 28C ye cıktıktan sonra larval yetiştiriçilikte kullanılır.
Haçeri de kulanılacak suyun pHsı 7-8,5 arasında olması nıtrıt ve nıtrat sevıyesınınde sırasıyla 0,1ppm-20 ppm ın ustunde olması ıstenır kulanılan talı suyun sertlıgı 100ppm(CaCO3)olması gerekır.
ANAÇLAR
Tatlı su karidesi yumurtalarını abdomenlerinin altında taşıdıklarından yumurtalar çıplak gözle kolayca görülür . 
Bir dişi anaçtan elde edilebilecek larva sayısı 1000 kadardır. Olgun dişi anaçlar her 5 ayda bir veya iki kez yumurtlarlar. Doğal koşullarda bir dişi genel olarak yıl boyunca 3-4 kez yumurta verebilir. 
Anaç seçimi esnasında özellikle yumurtaları gri siyah renkte olan dişilerin seçilmesi uygundur. Bu anaçlardan larvalar 2-3 gün içinde temin edilebilir. 
Anaçların taşınması esnasında su sıcaklığı 18-23 C ye indirilir. 
Yüksek sıcaklıkta (32C ) ve 12 saat ışık ve 12 saat karanlıkta üreme faaliyetlerinin daha iyi olduğu gözlenmiştir.
LARVAL YETİŞTİRİÇİLİK
Anaç yumurtlama tanklarında ‰ 12-13 tuzlulukta acı su kullanılmışsa larvalar direkt olarak bu tuzluluktaki larva tanklarında yetiştirilebilir. Ancak larvalar tatlı su da açtırılmışsa larvaların ‰ 12-13 tuzluluğa 24 saat süreyle alıştırılmaları gereklidir.
Larval yetiştiricilik iki şekilde yapılır;
1. yeşil su kültürü
2. temiz su kültürü
ÖN SEMİRTME 
Bu aşamada yeni metamorfoz olan ve yetişkinlere benzer bir şekilde olan post larvalar 7 mm boyuna ulaşmış ve bentik özellik kazanmaya başlamıştır.
Salinite toleransı yüksek olan PL ‰10 a kadar tuzlu sularda tatlı sulardaki gibi büyüyebilir.
Optimum su sıcaklığı 29-31 C olup 14C nin altında ve 35C nin üstünde öldürücüdür 
Çözünmüş o2 seviyesi 6-8 ppm arasında olması istenir.
Ön semirtme havuzlarında kullanılacak en uygun su kaynağı predatörlerin olmadığı ve doğal filitrasyonun gerçekleştiği yer altı suları dır.
Yarı tropik ülkelerde ön semirtme aşaması üretim miktarını arttırmak , semirte süresini uzatmak ve ortalama karides hasat ağırlığını yükseltmek için önemlidir.
Yavru stoklama yoğunluğu 70-170 PL/ m2 dir ve ön semirtme süresi 1-3 aydır.
Ön semirtme aşamasında yavrulara %25-40 protein içeren granür yemler verilir . 
Ön semirtme havuzlarında 2-4 ay gibi sürelerde yetiştirilen jüveniller 1-3 grama ulaştıktan sonra hasat edilerek semirtme havuzlarına alınırlar.
SEMİRTME
Semirtme sistemleri ektansif, yarı-entansif veya entinsif olabilmektedir. Bu sistemler içinde yetiştiricilik sürekli veya kesikli olabilir.
1. eksantif semirtme: bu sistemde havuzlara hiç yem verilmeden üretim yapılır. Elde edilen max ürün miktarı 200-300 kg/ha/yıl dır. Stoklama yoğunluğu 0,5-1,5 karides/m2 dir.(10 ha veya daha büyük havuzlardır)
2. yarı-entansif semirtme : Post larva veya ön semirtme havuzlarında yetiştirilen jüveniller m2 ye 5-20 yavru düşecek şekilde stoklanarak yaklaşık olarak yılda 1-5 ton/ha ürün elde edilebilmektedir. Beslenmede yapay yemler kullanılabileceği gibi balık eti, mollusklar , tavuk etveya inek gübreleri kullanılabilir.(0,4-3 ha arasında değişen dikdörtgen havuzlar kullanılır.)
3. entansif semirtme : M . rosenbergi saldırgan ve territorial bir tür olduğu için entansif ve süper entansif yetiştiriciliğe cok uygun bir tür değildir. Böyle bir sistemde elde edilebilecek ürün miktarı 3,5-4 aylık bir semirtme periyodunda yılda 3800-4700 kg/ha olabilmektedir.
M . rosenbergi de et verimliliği yaklaşık %35-45 civarındadır. 
Tatlı su karidesi polikültür için uygun bir türdür. Kefal ,Tilapiya, Kedi balığı ve Sazanlarla yetiştiriciliği mümkündür. 
Kaynak: tarımsalpazarlama.com